بنا بر تاکید مجددحضانت فرزندان هم حق و هم تکلیف والدین است و در صورتی که یکی از والدین از نگهداری فرزند خودداری کند دیگری می تواند الزام او را از دادگاه بخواهد.
حضانت فرزندان در درجه اول بر عهده والدین است و در صورت فوت یکی از آنها حضانت بر عهده طرف دیگر است و در صورت عدم صلاحیت طرف دیگر، دادگاه تصمیم شایسته در این مورد اتخاذ خواهد کرد. از فحوای کلام مقنن در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده می توان فهمید که در درجه بعد اشخاص عهده دار حضانت عبارتند از: جد پدری و وصی منصوب از طرف آنها که صلاحیت لازم را داشته باشند.
در قانون برای حضانت فرزندانی که والدین آنها به هر جهت با یکدیگر زندگی نمی کنند نیز تعیین تکلیف شده است. بر مبنای قانون، حضانت دختر و پسر تا هفت سالگی با مادر است و بعد از آن تا سن بلوغ بر عهده پدر است.
ملاقات با فرزندان حق والدین است
قانون مدنی در ماده ۱۱۷۴ آورده است در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر، ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشد، هر یک ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد، حق ملاقات با فرزند خود را دارد
- در توضیح این ماده می توان به این مورد اشاره کرد که حضانت از جانب یکی از طرفین ملازمه با متارکه زوجین ندارد و اگر زوجین بدون متارکه در یک منزل ساکن نباشد نیز این ماده جاری خواهد بود. در صورتی که والدین در خصوص زمان و مکان و مدت ملاقات با یکدیگر به توافق نرسند می بایست به دادگاه مراجعه کرده تا دادگاه در این مورد حل اختلاف کند. به هیچ وجه امکان محروم نمودن والدین از ملاقات با فرزند وجود ندارد و دادگاه نمی تواند به این امر حکم دهد.
- حق ملاقاتی هم که مقنن در این ماده برای هر شخصی که فرزند او با وی زندگی نمی کند عام است و هیچ قیدی ندارد. بنابراین ملاقات با فرزند حق والدین است و امکان از بین بردن این حق به هیچ وجه وجود ندارد و طرف مقابل در صورت ضرورت فقط می تواند زمان ملاقات با فرزند را کاهش دهد یا مکان آن را تغییر دهد و آن هم فقط بوسیله حکم دادگاه و در جهت مصلحت طفل.
امکان کاهش مدت زمان ملاقات با فرزند
در مواردی ممکن است زمانی که برای ملاقات تعیین شده باشد به مصلحت طفل نباشد و بیم فساد و تباهی برود و مشکلات متعدد جسمی یا روانی برای طفل ایجاد کند. مانند زمانی که یکی از والدین معتاد باشد در این صورت میتوان نسبت به کاهش مدت زمان ملاقات صرفا از طریق دادگاه اقدام کرد اما نمیتوان فرد را به طور کامل از ملاقات فرزندش محروم کرد.
برای درخواست کاهش مدت زمان ملاقات شرایطی لازم است که از قرار زیر است:
- گاهی ممکن است ملاقات آسایش روحی و جسمی طفل را از بین ببرد. مانند این که پدر طفل که تقاضای ملاقات با فرزند خود را برای دو روز آخر هفته دارد، کارگر کارخانه آجرپزی است و منزل وی اتاقکی نچندان راحت در گوشه ایی از کارخانه باشد که امکانات اولیه رفاه و آسایش را ندارد
- در صورتی که پدر یا مادر تقاضا کننده ملاقات صلاحیت اخلاقی لازم را نداشته باشد. مثلا مادر به فساد اخلاقی شهره باشد یا دارای ثبات اخلاقی نباشد.
در این صورت طرف مقابل می بایست با در دست داشتن اسناد و مدارک قابل قبول به مرجع صالح مراجعه کند و صرف ادعا قابل قبول نیست. در این موارد مرجع صالح شورای حل اختلاف است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
